De eerste week in Tanzania; vol van indrukken!

Lieve allemaal,

Vanuit het internetcafe in Iringa zal ik proberen om mijn eerste week in Tanzania aan jullie te omschrijven. Het is nogal lastig gebleken aangezien halverwege dit verhaal de elektriciteit in heel Iringa was uitgevallen.. na 2 of 3 uur deed de elektriciteit het pas weer. Dus deze blogtekst is een hele bevalling voor me!

*Waarschuwing; het is een lang verhaal geworden!!

Laat ik bij het begin beginnen:

Vrijdag 28 februari vertrokken Elvira en ik naar Tanzania. Na wat traantjes te hebben weggepinkt gingen we dan eindelijk het avontuur aan! Eenmaal in het vliegtuig voelde ik me helemaal goed en was ik er klaar voor. Helaas moesten we op Dubai overstappen, waar we 10 uur (!) moesten wachten gedurende de nacht.. Dat was nogal heftig aangezien we de relax stoelen (waarover we vanuit verschillende bronnen hadden gehoord) niet konden vinden. Half op stoelen liggend en half slapend zijn we toen de 10 uur doorgekomen.. En ja hoor, je raad het al; toen we naar de gates gingen voor de volgende vlucht zagen we - natuurlijk - de heerlijke stoelen! Ach ja.. nu weten we dat vast voor de terugweg. Oftewel; Hakunamatata (no worries) - een typisch Tanzaniaanse uitspraak!

Toen we aankwamen op Dar el Salaam, we ein-de-lijk ons toeristen visum hadden en de hitte ons toegemoed kwam, stond Valencio ons al op te wachten. Dit was erg fijn. We konden gelijk met hem samen een paar dingen regelen; zoals shillingen pinnen en een simkaart regelen. Daarna bracht hij ons naar het hostel in Dar el Salaam. Helemaal kapot kwamen we daar aan. Na een heerlijke douche en een hapje hebben we toen heerlijk, maar stikheet, geslapen. Het was wel een hele overgang om aan te komen in Dar el Salaam; zo'n hectische, hete stad. Heel veel mensen lopen langs de wegen, verkopen spullen, etc. De volgende morgen werden we toen door Valencio opgehaald om 7.45 om ons naar de bus te brengen. Dit werd echter een half uur later, want ja; het blijft Afrika! Eenmaal in de hete bus waren we nog geen 5 minuten onderweg of we hadden al een botsing. De busschauffeur leek het slim om opeens (!) rechtsaf te slaan. Wat er volgde was een hele hoop 'heisa', veel mensen die zich er mee gingen bemoeien, politie kwam erbij en wij zaten maar te wachten in die stikhete bus.. Het zweet liep ons over de rug. Maar na een uur te hebben gewacht konden we dan toch eindelijk vertrekken. Gedurende de rit reden we ook nog door het Mikumi national park. We hebben olifanten, apen, zebra's en een giraf gezien. Zo bijzonder! En het leuke van alles is dat de Tanzanianen er zelf niet eens meer van opkijken..

Na 10 uur in de stikhete bus te hebben gezeten kwamen we doodmoe aan bij het Illula Orphan Program (IOP - onze vrijwilligerswerk plek). Daar stond Tamari ons op te wachten om vervolgens samen met 2 meiden van het IOP naar ons nieuwe 'thuis', voor de a.s. 6 weken, te lopen. Eemaal aangekomen (dat was afgelopen zondag) kregen we na het eten een welkom van de meisjes van het weeshuis van IOP. Ze zongen voor ons en dit was erg mooi en ontroerend. Daarna zijn we maar snel naar bed gegaan! Op maandag kregen we van Enika een tour over het hele IOP terrein, wow wat is het groot! Ze hebben het grote weeshuis gebouw, een library, een grote garden, een naaiattelier, een werkplaats, schoenmakerij, chickenhouse, preschool en een high school. Alles is ook nog eens ver van elkaar vandaan dus we moesten flinke afstanden lopen! Dinsdag zijn we met Tamari (en yui, een Japans meisje) voor het eerst, in de dala dala, naar Iringa gegaan om ons vrijwilligersvisum te regelen. Zo'n Dala dala is een hele ervaring! Het is een klein busje waar zoveel mogelijk mensen (en dieren) ingepropt worden. En het mooiste van alles; iedereen bukt even op het moment dat de Dala Dala langs een politieagent komt, waarna de politieagent een te volle Dala Dala nooit sancties oplegd. Leve de vrijheid! We hebben toen ook lekker door de stad gewandeld (gelukkig iets minder hectisch dan Dar es Salaam) en Tamari op een pizza getrakteerd; ze was helemaal happy!

Even wat algemene info: Een doordeweeksedag voor een vrijwilliger bestaat hier uit het ontbijt om 7.30, een ochtend programma, lunch en een middag programma tot 4 uur. Daarna ben je vrij en om 7 uur is het avondeten. Het eten is niet echt gevarieerd, weinig groente, maar wel heerlijk fruit!

Woensdag begonnen we met het 'echte werk'. Met een ander NL meisje (Dianne) zijn we muren bij de high school gaan verven. Zwaar werk, maar leuk! En daarna hebben we in de tuin met Marko gewerkt. Een hele lieve man die graag Engels van ons wil leren. We hebben tijdens het werken heerlijk Engelse en Swahili liedjes gezongen! Donderdag stond de preschool in de ochtend op het programma. Elvira en ik zijn bij de 'de oudere' groep kinderen, de lions, gaan helpen (5-6jaar). Er is ook een elephants groep van 3-4 jaar; wat een schatjes! Rond 11/12 uur waren we klaar en moesten we met de kleine meiden van het IOP teruglopen naar IOP. Dat is heftig! Met 10 van die kleine meiden langs een gevaarlijke weg, ruim een half uur in de hete zon teruglopen, terwijl ze ook nog eens moe zijn is geen pretje! But we made it! In de namiddag zijn we toen weer in de garden gaan werken met Marko. Zo heerlijk hoe verse passievrucht hier smaakt!
Vrijdag hadden we even een luier dagje aangezien het bezichtigen van een Secondary School niet doorging omdat de persoon die wilde dat we de nieuwe school kwamen bezoeken zelf in Dar el Salaam was. Hilarisch! Dus nee, het hoefde niet meer. Toen zijn we lekker een boekje gaan lezen en na de lunch hebben we ons schema voor a.s. week gemaakt. Dit is gebruikelijk om in de namiddag op vrijdag te doen. Na het maken van de planning zijn we nog met Sarah (uit zweden), Melodie (uit frankrijk) en Dianne (NL) naar een 'cafe' gegaan in Illula. Dit was bizar; je zit op plastic stoeltjes in een soort oud krotje aan een typisch afrikaanse weg. Heerlijk om even een drankje met elkaar te doen, het was erg gezellig zo het weekend te beginnen, maar gek om te beseffen hoe anders en arm het hier toch is..

Het leuke is dat er vanaf volgende week meer educatie gerelateerde dingen op het schema staan. Zoals bijiles/oefenen met engels lezen met meisjes van het IOP, 'lesgeven' aan de staff en iets op de primary school. Ook zijn we al bezig om voor ons onderzoek brieven naar secondary schools in de omgeving te sturen (via Tamari). Het zou heel fijn als we hier alvast data konden verzamelen en het niet allemaal in de week van 12 tot 19 april in Dar es Salaam hoeven te doen!

Verder voel ik me prima. Fijn om nu even weekend te hebben want ik merk dat al deze indrukken toch wel heel veel en heftig zijn. We gaan elke avond vroeg naar bed en slapen als engeltjes. De ijskoude douche begint te wennen en is toch eigenlijk heerlijk na een lange dag werken. Ook je boodschap doen in een gat is nu helemaal normaal. Maar het blijft gek als je stil gaat staan bij het verschil met thuis/Nederland. Ook het besef dat alle lieve meiden die op het IOP wonen geen ouders meer hebben is heftig.. Het is iets wat ik me niet costant besef, maar als ik erbij stilsta .. poeh.. Maar het is mooi om te zien hoe gelukkig ze met elkaar zijn!

Nou, ik denk dat ik mijn verhaal maar eens moet afronden aangezien het al lang genoeg is geworden! We gaan straks gezellig met elkaar (met Dianne en Sarah) eten en dan een drankje doen in Iringa (we slapen hier ook een nachtje).

Lots of love voor jullie allemaal!

Liefs,

Eline